Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα μέσα από το οποίο ο συγγραφέας μάς οδηγεί στις Ατραπούς των Αρχαίων Μυστηρίων και Παραδόσεων αλλά και στα σύγχρονα επιστημονικά και τεχνολογικά...

Εκδοτικός Οίκος Λιβάνη
Μετάφραση απο τα Αγγλικά: Χρήστος Καψάλης

Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα μέσα από το οποίο ο συγγραφέας μάς οδηγεί στις Ατραπούς των Αρχαίων Μυστηρίων και Παραδόσεων αλλά και στα σύγχρονα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα.

Συνταιριάζει την Αρχαία Γνώση με τις σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις (περιπαίζει... την σύγχρονη επιστημονική κοινότητα ρωτώντας εάν και κατά πόσον στα Πανεπιστήμιά μας ερευνούμε την Αρχαία Γνώση... παίρνοντας την απάντηση: Εννοείς πρό του Νεύτωνα;)

Επεξηγεί (και απενοχοποιεί) τον Μυστικισμό, τον Αποκρυφισμό και τον Τεκτονισμό και προκαλεί τον σύγχρονο διανοητή, τον επιστήμονα, τον τεχνοκράτη, τον σκεπτικιστή, να ανατρέξει στις Αρχαίες Παραδόσεις (Ταό, Ουπανισάδες, Αλχημεία, Καμπαλά, Μύθοι, Σύμβολα, Ι Τσίγκ, Αλληγορίες, Αστρολογία, Ταρώ, Αρχαία Μυστήρια κλπ.) και να αναπτύξει την ολιστική Γνώση.

Σάς παραθέτουμε κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου:

.............

«Αποκρυφιστικά σύμβολα!» Ο πρωτοετής ξαναβρήκε τον ενθουσιασμό του. «Δηλαδή, τελικά υπάρχουν σατανικά σύμβολα στην Ουάσινγκτον!»
Ο Λάνγκντον χαμογέλασε.
«Λυπάμαι, όμως η λέξη “αποκρυφισμός”, παρότι φέρνει στο μυαλό εικόνες σατανιστικής λατρείας, στην πραγματικότητα σημαίνει αυτό ακριβώς που λέει, δηλαδή “κρυμμένο” ή “καμουφλαρισμένο”. Σε εποχές θρησκευτικών διώξεων όσες γνώσεις έρχονταν σε αντίθεση με το αποδεκτό δόγμα έπρεπε να παραμείνουν κρυμμένες, δηλαδή “απόκρυφες”, κι επειδή η εκκλησία αισθανόταν να απειλείται από αυτό, έδωσε στο “απόκρυφο” την έννοια του σατανικού, και η προκατάληψη αυτή συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας».
«Α, κατάλαβα...» Ο νεαρός κρέμασε τους ώμους του.

............

Ο Λάνγκντον έκανε μια παύση, κοιτάζοντας διερευνητικά το ακροατήριό του. «Μπορεί κάποιος να μου πει ποια είναι η σημασία αυτής της ημερομηνίας και ώρας;»
Σιωπή.
«Αν σας βοηθούσα λίγο λέγοντας ότι αυτή η ακριβής στιγμή επιλέχθηκε από τρεις διάσημους τέκτονες: τον Τζορτζ Ουάσινγκτον, τον Βενιαμίν Φραγκλίνο και τον Πιερ Λ'Ανφάν, το βασικό αρχιτέκτονα της πρωτεύουσας;»
Και πάλι σιωπή.
«Πολύ απλά, ο θεμέλιος λίθος τοποθετήθηκε τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα επειδή, μεταξύ άλλων, πολύ ευνοϊκά, η Κεφαλή του Δράκοντα βρισκόταν στην Παρθένο».
Οι φοιτητές έμειναν να κοιτάζονται μεταξύ τους.
«Για μισό λεπτό!» είπε κάποιος. «Εννοείτε την Παρθένο της...αστρολογίας;»
«Ακριβώς. Αν και η αστρολογία τότε ήταν διαφορετική από αυτή που ξέρουμε σήμερα».
Ένα χέρι υψώθηκε.
«Θέλετε να πείτε ότι οι πατέρες του έθνους πίστευαν στην αστρολογία;»
Ο Λάνγκντον χαμογέλασε.
«Απολύτως. Τι θα λέγατε αν σας ενημέρωνα ότι η πόλη της Ουάσινγκτον ενσωματώνει περισσότερα αστρολογικά σύμβολα στην αρχιτεκτονική της από οποιαδήποτε άλλη πόλη στον κόσμο; Ζωδιακά σύμβολα, αστρικούς χάρτες, θεμέλιους λίθους τοποθετημένους σε συγκεκριμένες ημερομηνίες και ώρες... Περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους που κατάρτισαν το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν τέκτονες, άνθρωποι οι οποίοι πίστευαν βαθιά ότι τα άστρα και η μοίρα είναι στοιχεία αλληλένδετα? άνθρωποι οι οποίοι έδιναν μεγάλη σημασία στη διάταξη των ουράνιων σωμάτων καθώς οικοδομούσαν το νέο κόσμο τους».

............

«Δε γίνεται αυτό», υποστήριξε ένας νεαρός. «Οι τέκτονες είναι μια άκρως μυστική οργάνωση, κανείς δεν εισχωρεί εκεί!»
«Μυστική οργάνωση; Σοβαρά;» Ο Λάνγκντον θυμήθηκε το τεράστιο μασονικό δαχτυλίδι που φορούσε περήφανα στο δεξί του χέρι ο φίλος του Πίτερ Σόλομον. «Τότε, για ποιό λόγο φοράνε τόσο χαρακτηριστικά τεκτονικά δαχτυλίδια, καρφίτσες γραβατών ή πόρπες; Γιατί τοποθετούν ολοφάνερα τεκτονικά σύμβολα στα κτίριά τους; Γιατί δημοσιεύονται οι ώρες των συναντήσεών τους στις εφημερίδες;» Ο Ρόμπερτ χαμογέλασε βλέποντας όλα εκείνα τα απορημένα πρόσωπα.«Φίλοι μου, οι τέκτονες δεν είναι κάποια μυστική οργάνωση... είναι μια οργάνωση με μυστικά».
«Το ίδιο κάνει», μουρμούρισε κάποιος.
«Αλήθεια;» διαφώνησε ο Λάνγκντον. «Μήπως θα χαρακτήριζες την Coca-Cola μυστική οργάνωση;»
«Φυσικά όχι!» απάντησε ο φοιτητής.
«Ωραία λοιπόν, τι θα συνέβαινε αν μια ωραία πρωία χτυπούσες την πόρτα των κεντρικών γραφείων τους και ζητούσες να σου αποκαλύψουν τη συνταγή της κλασικής κόκα-κόλα;»
«Δεν υπάρχει περίπτωση να τη δώσουν».
«Ακριβώς. Προκειμένου να μάθεις το μεγαλύτερο μυστικό της Coca-Cola, θα έπρεπε να γίνεις μέλος της εταιρείας, να εργαστείς σκληρά για πολλά χρόνια, να αποδείξεις ότι είσαι έμπιστος και τελικά να ανέλθεις στα ανώτατα κλιμάκια της επιχείρησης, όπου ίσως να γινόσουν κοινωνός αυτού του μυστικού. Σε αυτή την περίπτωση όμως θα σε έβαζαν να ορκιστείς μυστικότητα».
«Θέλετε να πείτε ότι ο τεκτονισμός είναι σαν μια πολυεθνική;»
«Μόνο υπό την έννοια ότι διαθέτει αυστηρή ιεραρχία και δίνει εξέχουσα βαρύτητα στην μυστικότητα».

............

«Ωραία. Πείτε μου, ποιες είναι οι τρεις προϋποθέσεις προκειμένου μια ιδεολογία να θεωρηθεί θρησκεία;»
«ΥΠΠ», απάντησε μια φοιτήτρια. «Υπόσχεση, Πίστη, Προσηλυτισμός».
«Σωστά», συμφώνησε ο Λάνγκντον. «Οι θρησκείες υπόσχονται τη σωτηρία· οι θρησκείες πιστεύουν σε μια συγκεκριμένη θεολογία· οι θρησκείες προσηλυτίζουν τους άπιστους». Έκανε μια παύση. «Ο τεκτονισμός όμως δεν ανταποκρίνεται σε καμία από τις τρεις παραμέτρους. Οι τέκτονες δε δίνουν καμία υπόσχεση περί σωτηρίας, δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη θεολογία και δεν επιδιώκουν να προσηλυτίζουν. Για την ακρίβεια, στους χώρους των τεκτονικών στοών απαγορεύεται κάθε συζήτηση θρησκευτικού περιεχομένου».
«Δηλαδή... ο τεκτονισμός εναντιώνεται στην θρησκεία;»
«Κάθε άλλο. Ένα από τα προαπαιτούμενα ώστε να γίνει κανείς τέκτονας είναι η υποχρεωτική πίστη σε κάποια ανώτερη δύναμη. Η διαφορά μεταξύ της τεκτονικής πνευματικότητας και της οργανωμένης θρησκείας είναι ότι οι τέκτονες δεν επιβάλλουν κάποιο συγκεκριμένο ορισμό ή όνομα για την ανώτερη δύναμη. Αντί να καταφεύγουν σε ρητές θεολογικές αναφορές όπως "Θεός", "Αλλάχ", "Βούδας" ή "Ιησούς", οι τέκτονες χρησιμοποιούν γενικότερους όρους, όπως "Υπέρτατο Ον" ή "Μέγας Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος". Αυτό επιτρέπει τη συναναστροφή τεκτόνων που ασπάζονται διαφορετικές θρησκείες».
«Κάπως αλλόκοτα ακούγονται όλα αυτά», σχολίασε κάποιος.
«Ή μήπως αναζωογονητικά ανοιχτόμυαλα;» αντιπρότεινε ο Λάνγκντον. «Στην εποχή μας, την ώρα που διαφορετικοί πολιτισμοί αλληλοεξοντώνονται με κεντρικό άξονα τίνος ο ορισμός περί Θεού είναι καλύτερος, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η τεκτονική παράδοση της ανοχής και της πνευματικής ευρύτητας είναι αξιέπαινη». Άρχισε να βηματίζει πάνω κάτω στη σκηνή. «Εκτός αυτού, ο τεκτονισμός είναι ανοιχτός σε ανθρώπους προερχόμενους από κάθε φυλή, έθνος και θρησκεία, συνιστώντας έτσι μια πνευματική αδελφότητα που δεν κάνει κανενός είδους διακρίσεις».

............

Ο Λάνγκντον έγνεψε καταφατικά και χαμήλωσε τη φωνή του, ψιθυρίζοντας συνωμοτικά.
«Μην το πείτε πουθενά, όμως τη μέρα που οι παγανιστές τιμούν το θεό Ήλιο, τον Ρα, εγώ γονατίζω μπροστά στη βάση ενός αρχαίου οργάνου βασανιστηρίων και καταναλώνω τελετουργικά σύμβολα του αίματος και της σάρκας».
Οι φοιτητές τον κοίταζαν έντρομοι.
Ο Λάνγκντον ανασήκωσε τους ώμους του, ατάραχος.
«Πάντως, αν κάποιος από εσάς ενδιαφέρεται να με ακολουθήσει, μπορεί να έρθει στο παρεκκλήσι του πανεπιστημίου την Κυριακή, να γονατίσει μπροστά στο σταυρό και να μεταλάβει τη Θεία Κοινωνία».
Οι φοιτητές απέμειναν να τον ακούνε αμίλητοι.
Ο Λάνγκντον τους έκλεισε το μάτι.
«Ανοίξτε το μυαλό σας, φίλοι μου. Όλοι φοβόμαστε αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε».

............

Η Κάθριν και ο Πήτερ είχαν συγκεντρώσει τα αγαπημένα τους κείμενα, η θεματολογία των οποίων κάλυπτε ένα ευρύτερο φάσμα, από τη φυσική σωματιδίων μέχρι τον αρχαίο μυστικισμό. Η συλλογή τους είχε εξελιχτεί σε έναν εκλεκτικό συνδυασμό του καινούργιου με το παλιό, του πρωτοποριακού με το ιστορικό. Τα περισσότερα από τα βιβλία της Κάθριν είχαν τίτλους όπως Κβαντική Συνείδηση, Η Νέα Φυσική και Αρχές της Νευρολογικής Επιστήμης.* Ο αδελφός της είχε συνεισφέρει παλαιότερους, περισσότερο αποκρυφιστικούς τόμους, όπως το Κυμβάλειον, το Ζόχαρ, οι Χορευτές Δάσκαλοι του Wu-Li,* καθώς και μια μετάφραση των σουμεριακών πινακίδων από το Βρετανικό Μουσείο.
«Το κλειδί του επιστημονικού μέλλοντός μας», έλεγε συχνά ο αδερφός της, «κρύβεται στο παρελθόν μας». Αφοσιωμένος μελετητής της ιστορίας, της επιστήμης και του μυστικισμού σε ολόκληρη τη ζωή του, ο Πίτερ ήταν ο πρώτος που ενθάρρυνε την Κάθριν να εμπλουτίσει τις πανεπιστημιακές επιστημονικές γνώσεις της με την κατανόηση της πρώιμης ερμητικής φιλοσοφίας. Η ίδια ήταν μόλις δεκαεννέα ετών όταν ο Πίτερ κέντρισε το ενδιαφέρον της για τη σχέση μεταξύ της σύγχρονης επιστήμης και του αρχαίου μυστικισμού.
«Πες μου, λοιπόν, Κέιτ», την είχε ρωτήσει ο αδερφός της όταν εκείνη είχε επιστρέψει για μερικές μέρες στο σπίτι στη διάρκεια των διακοπών της ως δευτεροετούς φοιτήτριας στο Γέιλ, «τι περιλαμβάνει η λίστα των συγγραμμάτων που μελετάνε αυτή την εποχή οι φοιτητές στον τομέα της θεωρητικής φυσικής;»

Η Κάθριν είχε σταθεί στην κατάμεστη βιβλιοθήκη της οικογένειας και είχε απαγγείλει το μακροσκελή κατάλογο των βιβλίων που καλούνταν να μελετήσει.
«Εντυπωσιακό», απάντησε ο αδερφός της. «Ο Αϊνστάιν, ο Μπορ και ο Χόκινγκ είναι σύγχρονες ιδιοφυΐες. Όμως ασχολείσαι καθόλου με παλαιότερα κείμενα;»
Η Κάθριν έξυσε το κεφάλι της.
«Εννοείς κάτι σαν τον... Νεύτωνα;»
Της χαμογέλασε.
«Πιο πίσω...» Σε ηλικία είκοσι επτά ετών, ο Πίτερ είχε αποκτήσει ήδη φήμη στον ακαδημαϊκό κόσμο, και τόσο ο ίδιος όσο και η Κάθριν είχαν φτάσει να απολαμβάνουν αυτές τις εύθυμες πνευματικές μονομαχίες.
Κάτι παλιότερο από τον Νεύτωνα; Το μυαλό της Κάθριν κατακλύστηκε από ονόματα που χάνονταν στο βάθος των χρόνων, ονόματα όπως Πτολεμαίος, Πυθαγόρας και Ερμής ο Τρισμέγιστος. Κανείς δεν ασχολείται με αυτούς πλέον.

............

«Όπως για παράδειγμα;»
«Λοιπόν, όπως η θεωρία της κβαντικής συμπλοκής, ας πούμε!» Η έρευνα σε υποατομικό επίπεδο είχε αποδείξει πλέον κατά τρόπο κατηγορηματικό ότι η ύλη στο σύνολό της αλληλοσυνδέεται, συμπλέκεται στο πλαίσιο ενός ενιαίου βρόχου, μιας παγκόσμιας ενότητας, κατά κάποιον τρόπο. «Θέλεις να μου πεις ότι οι αρχαίοι κάθονταν και ασχολούνταν με τη θεωρία της συμπλοκής;»
«Βεβαίως!» είπε ο Πίτερ, παραμερίζοντας τα μακριά σκούρα τσουλούφια που έπεφταν στα μάτια του. «Η συμπλοκή αποτελούσε ένα από τα θεμελιώδη πιστεύω των αρχαίων. Τα ονόματά της είναι παλιά όσο η ίδια η ιστορία: νταρμακάγια, ταό, βράχμαν. Για την ακρίβεια, η αρχαιότερη πνευματική αναζήτηση του ανθρώπου είχε να κάνει με την δική του συμπλοκή, καθώς προσπαθούσε να αισθανθεί τον τρόπο με τον οποίο συνδέεται με τα πάντα. Ανέκαθεν ο άνθρωπος επιθυμούσε να γίνει "ένα" με το σύμπαν, να φτάσει στην κατάσταση της ενότητας».Ο αδελφός της ανασήκωσε τα φρύδια. «Μέχρι σήμερα εβραίοι και χριστιανοί συνεχίζουν να αγωνίζονται για να πετύχουν τη θέωση, την αποκατάσταση της σχέσης τους με το θείο, αν και οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει ότι στην πραγματικότητα αυτό που αναζητούμε είναι η ένωση, η αποκατάσταση της σχέσης μας με τον κόσμο».

............

Η Κάθριν δεν φάνηκε να πείθεται.
«Εντάξει, όμως αν μιλήσουμε για τις σύγχρονες αποκαλύψεις στο πεδίο της υποατομικής φυσικής,όπως, για παράδειγμα, για την αρχή της αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ...»
«Τότε, πρέπει να ψάξουμε εδώ», είπε ο Πίτερ, προχωρώντας σε ένα άλλο σημείο της βιβλιοθήκης, από όπου κατέβασε έναν ακόμα τόμο.«Οι ιερές ινδουιστικές γραφές της βεδικής περιόδου, που είναι γνωστές ως Ουπανισάδες». Άφησε το δεύτερο τόμο να πέσει βαρύς πάνω στον πρώτο. «Ο Χάιζενμπεργκ και ο Σρέντινγκερ μελέτησαν αυτό το κείμενο και αναγνώρισαν ότι τους βοήθησε να διατυπώσουν ορισμένες από τις θεωρίες τους».
Η αντιπαράθεση συνεχίστηκε για αρκετά λεπτά, με τη στοίβα των σκονισμένων βιβλίων πάνω στο τραπέζι να μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο. Τελικά, η Κάθριν σήκωσε τα χέρια ψηλά, απελπισμένη.

............

Η θεωρία των υπερχορδών ήταν ένα ολοκαίνουργιο κοσμολογικό μοντέλο. Στηριζόμενο στις πλέον πρόσφατες επιστημονικές παρατηρήσεις, υποστήριζε ότι το πολυδιαστατικό σύμπαν δεν αποτελούνταν από τρεις αλλά από δέκα διαστάσεις, οι οποίες αλληλεπιδρούσαν σαν παλλόμενες χορδές, με τρόπο παρόμοιο με αυτόν των χορδών ενός βιολιού.
Η Κάθριν περίμενε καθώς ο αδερφός της άνοιγε το βιβλίο, συμβουλευόταν τον περίτεχνα τυπωμένο πίνακα των περιεχομένων και στην συνέχεια γυρνούσε τις σελίδες σε ένα σημείο κοντά στην αρχή.
«Διάβασε αυτό». Της έδειξε μια ξεθωριασμένη σελίδα με κείμενο και διαγράμματα.
Υπακούοντας, η Κάθριν μελέτησε την σελίδα. Η μετάφραση χρησιμοποιούσε απαρχαιωμένη γλώσσα και ήταν εξαιρετικά δυσανάγνωστη, όμως, προς μεγάλη της έκπληξη, το κείμενο και τα διαγράμματα περιέγραφαν με σαφήνεια το ίδιο ακριβώς σύμπαν με αυτό που παρουσίαζε η σύγχρονη θεωρία των υπερχορδών: ένα σύμπαν δέκα διαστάσεων αποτελούμενο από παλλόμενες χορδές.. Καθώς συνέχιζε την ανάγνωση, ξαφνικά ξεροκατάπιε και τραβήχτηκε πίσω.
«Θεέ μου, περιγράφει ακόμα και τον τρόπο που έξι από τις διαστάσεις συμπλέκονται και λειτουργούν σαν μία!» Έκανε ένα φοβισμένο βήμα προς τα πίσω. «Τι είναι αυτό το βιβλίο;»
Ο αδερφός της χαμογέλασε πλατιά.
«Είναι κάτι που ελπίζω πως μια μέρα θα διαβάσεις». Φυλλομέτρησε τις σελίδες και έφτασε στην σελίδα του τίτλου, πάνω στην οποία υπήρχαν τυπωμένες με περίτεχνα γράμματα τρεις λέξεις μέσα σε ένα πλαίσιο.
Το Πλήρες Ζόχαρ.
Παρότι η Κάθριν δεν είχε διαβάσει το Ζόχαρ, γνώριζε ότι αποτελούσε το θεμελιώδες κείμενο του πρώιμου εβραϊκού μυστικισμού και ότι υπήρχαν εποχές που το περιεχόμενό του θεωρούνταν τόσο επικίνδυνο, ώστε το προνόμιο της ανάγνωσής του το είχαν αποκλειστικά οι πλέον μορφωμένοι ραβίνοι.
Η Κάθριν κοίταξε εξεταστικά το βιβλίο.
«Δηλαδή, θέλεις να πεις ότι οι μυστικιστές το Μεσαίωνα γνώριζαν πως το σύμπαν είχε δέκα διαστάσεις;»
«Ακριβώς».Της έδειξε την εικόνα που υπήρχε στη σελίδα και παρουσίαζε δέκα αλληλέωδετους κύκλους, οι οποίοι ονομάζονταν σεφιρόθ. «Προφανώς, η ονοματολογία έχει μυστικιστικό χαρακτήρα, όμως η φυσική είναι πολύ προχωρημένη».
Η Κάθριν δεν ήξερε πως να αντιδράσει.
«Μα... τότε, γιατί δε μελετάνε περισσότεροι άνθρωποι αυτό το βιβλίο;»
Ο αδερφός της χαμογέλασε.
«Θα έρθει κι αυτή η στιγμή».
«Δεν καταλαβαίνω».

............

«Καταπληκτικό!» έκανε η Κάθριν, χαϊδεύοντας το πιγούνι της.
«Ουσιαστικά, αν κατάλαβα σωστά, αντιμετωπίζεις έναν ολόκληρο πληθυσμό ατόμων...σαν να ήταν ένας ενιαίος οργανισμός».
«Ακριβώς. Ένα μετασύστημα. Μια ενιαία οντότητα η οποία καθορίζεται από το σύνολο των μερών της. Το ανθρώπινο σώμα, για παράδειγμα, αποτελείται από εκατομμύρια ξεχωριστά κύτταρα, καθένα από τα οποία διαθέτει διαφορετικά χαρακτηριστικά και εξυπηρετεί διαφορετικούς σκοπούς, όμως το σύνολο λειτουργεί ως ενιαίος οργανισμός».
Η Κάθριν έγνεψε καταφατικά, γεμάτη ενθουσιασμό.
«Σαν ένα σμήνος πουλιών ή ένα κοπάδι ψαριών που κινούνται σαν ένα. Εμείς το ονομάζουμε "σύγκλιση" ή "συμπλοκή".

............

«Οπότε ας κάνουμε μια υπόθεση», είπε η Κάθριν, αφήνοντας τον κόκκο της άμμου να πέσει.«Αν σου έλεγα πως μια σκέψη που σχηματίζεται στο μυαλό σου, οποιαδήποτε σκέψη, οσοδήποτε μικρή και ασήμαντη, στην πραγματικότητα διαθέτει μάζα... Αν σου έλεγα πως μια σκέψη είναι κάτι το υλικό, μια μετρήσιμη οντότητα, με μετρήσιμη μάζα, τι θα σκεφτόσουν;Φυσικά, μιλάμε για μικροσκοπική μάζα, όμως δεν παύει να είναι μάζα. Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό;»
«Μιλώντας υποθετικά; Λοιπόν, το προφανές συμπέρασμα είναι ότι, εφόσον μία σκέψη διαθέτει μάζα, τότε, προφανώς, διαθέτει βαρυτικό πεδίο, επομένως μπορεί να έλξει διάφορα αντικείμενα προς το μέρος της».
Η Κάθριν χαμογέλασε.
«Είσαι καλή! Ας προχωρήσουμε τώρα ένα βήμα παραπέρα. Τι θα συνέβαινε στην περίπτωση που πολλοί άνθρωποι άρχιζαν να εστιάζουν στην ίδια σκέψη; Όλες οι εκφάνσεις αυτής της σκέψης θα άρχιζαν να συγκλίνουν σχηματίζοντας μία σκέψη, και η αθροιστική μάζα αυτής της σκέψης θα άρχιζε να αυξάνεται, άρα και η βαρύτητα που θα ασκούσε».
«Εντάξει».
«Πράγμα που σημαίνει ότι, αν αρκετοί άνθρωποι αρχίσουν να σκέφτονται το ίδιο πράγμα, τότε η βαρυτική δύναμη αυτής της σκέψης γίνεται αισθητή...και ασκεί πραγματική δύναμη». Η Κάθριν της έκλεισε το μάτι. «Οπότε μπορεί να ασκήσει μετρήσιμη επίδραση στον υλικό κόσμο μας»