Μέσα από μια σοβαρή συγκριτική μελέτη τόσο των αρχαίων κειμένων όσο και των παραδόσεων, όχι μόνο αποδέχεται την ύπαρξη των εσωτερικών επιστημών στην Ατλαντίδα, αλλά ισχυρίζεται πως αυτή είναι η κοιτίδα από την οποία διοχετεύτηκαν σε όλον τον κόσμο...

Μετάφραση: Κώστας Ζάρρας

ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ! Μύθος ή Πραγματικότητα;

Υπήρξε στ’ αλήθεια ένας προηγμένος πολιτισμός που τον πήρε στα βάθη του ο Ωκεανός; Όλοι οι αρχαίοι μύθοι και παραδόσεις συνηγορούν καταφατικά σε αυτά τα ερωτήματα.

Ο συγγραφέας, ιχνηλατώντας το μυθικό παρελθόν, μας μεταφέρει στη μυστηριακή της ατμόσφαιρα. Αναβιώνει με τρόπο παραστατικό τα θρυλικά της Μυστήρια και τα συνδέει με τη σημερινή πραγματικότητα.

Μια σύγχρονη συγκριτική μελέτη πάνω στην ελληνική μυθολογία, την Παλαιά Διαθήκη και τη βρετανική παράδοση.

Ο Λιούις Σπενς τοποθετεί την Ατλαντίδα στην περιοχή του Ωκεανού, πέρα από το στενό του Γιβραλτάρ, και επιχειρεί να προσεγγίσει τον πολιτισμό της από μια ιδιαίτερη όψη του. Μέσα από μια σοβαρή συγκριτική μελέτη τόσο των αρχαίων κειμένων όσο και των παραδόσεων, όχι μόνο αποδέχεται την ύπαρξη των εσωτερικών επιστημών στην Ατλαντίδα, αλλά ισχυρίζεται πως αυτή είναι η κοιτίδα από την οποία διοχετεύτηκαν σε όλον τον κόσμο.

Με θαυμαστό τρόπο αναλαμβάνει να μας οδηγήσει, μέσα από την ελληνική μυθολογία, τις εβραϊκές γραφές και τις βρετανικές παραδόσεις, στο συμπέρασμα πως η Ατλαντίδα έφτασε στο απόγειο της πολιτιστικής της ανάπτυξης με τη βοήθεια των απόκρυφων επιστημών, και πως αυτές οι τελευταίες στάθηκαν αιτία της καταστροφής της.

Αν και οι επιστήμονες μελέτησαν αρκετά την ιστορία, τη γεωλογία και τη λαογραφία της χαμένης Ατλαντίδας, όπως έγινε και με την Τροία ή τη Βαβυλώνα, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν ερεύνησαν σοβαρά όλες εκείνες τις απόκρυφες επιστήμες που έθρεψε ο πολιτισμός της.

Στις διάφορες εργασίες μου υποστήριξα ότι οι απόκρυφες τέχνες πηγάζουν από τη χαμένη ήπειρο. Όμως η αυστηρή μέθοδος τεκμηρίωσης που ενέπνευσε εκείνα τα δοκίμια, απέκλεισε πραχτικά οποιαδήποτε αναφορά σε ό,τι δε θα μπορούσε να θεμελιωθεί επιστημονικά. Εδώ και πολύ καιρό ο αποκρυφιστικός κόσμος περίμενε μια αυθεντική εργασία πάνω στο θέμα των μυστικών επιστημών, έτσι όπως ήταν γνωστές στην Ατλαντίδα.

Σάς παραθέτουμε κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο.

...Ο στόχος μου είναι να εφοδιάσω τους σπουδαστές του εσωτερισμού με μια λογικά αξιόπιστη περιγραφή των απόκρυφων επιστημών έτσι όπως εξασκούνταν στην Ατλαντίδα. Η προσπάθειά μου σχετίζεται άμεσα με την υπόθεση ότι οι απόκρυφες επιστήμες ξεκίνησαν από την ατλάντεια ήπειρο. Επιπλέον ελπίζω ότι αυτή η μελέτη θα γίνει η αιτία για να αποκαλυφτεί το φιλοσοφικό πνεύμα που ενέπνευσε τους προπάτορες της μυστηριακής γνώσης στο νησί του Ποσειδώνα.

Ίσως για τους ιστορικούς να ήταν απόδειξη για την ύπαρξη της Ατλαντίδας το γεγονός πως κληροδότησε στον αρχαίο κόσμο τις απόκρυφες επιστήμες. Όπως θα δούμε αργότερα, αν δεν υπήρχε Ατλαντίδα η απόκρυφη επιστήμη θα έπρεπε να την επινοήσει. Οι απόκρυφες επιστήμες δεν είναι δυνατό παρά να πηγάζουν από ένα και μόνο μέρος. Μερικοί αρχαιολόγοι στράφηκαν στην αρχαία Αίγυπτο. Αλλά το ότι δεν ξεκίνησαν από την Αίγυπτο αποδείχνεται από το γεγονός ότι στη Δ. Ευρώπη υπήρχε μια πρωτόγονη μορφή μαγείας κατά την περίοδο του Ορινιάκ, πολλές χιλιάδες χρόνια πριν καταγραφτεί οποιαδήποτε απόκρυφη πραχτική στις όχθες του Νείλου. Στα σπήλαια της Ντορντόν στη Γαλλία φαίνονται καθαρά οι ρίζες της μαγικής τέχνης στους Αζιλιανούς τάφους αιώνες πριν γίνει η Αίγυπτος πολιτιστική δύναμη.

Τρεις είναι οι πηγές για την απόκρυφη ιστορία της Ατλαντίδας. Η πρώτη αντλεί τις λεπτομέρειές της από τα γραφτά των κλασσικών συγγραφέων. Τα πιο σημαντικά από αυτά είναι ο «Τίμαιος» και ο «Κριτίας» του Πλάτωνα.

Έγκυρη επίσης είναι και η «Ιστορική Βιβλιοθήκη» του Διόδωρου του Σικελιώτη, ενός νεώτερου συγκριτικά Έλληνα ιστορικού που έζησε κατά την περίοδο του Ιούλιου Καίσαρα και του Αύγουστου. Οι μαρτυρίες του μας διαφωτίζουν σημαντικά για την αστρολογική επιστήμη της Ατλαντίδας....

...Πολυάριθμα γραφτά και θρύλοι, ανατολικής κύρια προέλευσης, αναφέρονται συχνά σε αυτήν την απόκρυφη προκατακλυσμιαία κοινότητα. Πολλά από αυτά βρίσκονται στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Γένεσης. Αξιόλογο υλικό υπάρχει επίσης σε αραβικά και ιουδαϊκά έργα. Όλες οι πηγές που αναφέραμε χρησιμοποιούνται ανάλογα με την αυθεντικότητά τους.

Η τρίτη και τελευταία πηγή από την οποία μπορεί να συγκεντρωθεί έγκυρο υλικό για τις απόκρυφες επιστήμες στην Ατλαντίδα έχει ολότελα διαφορετικό χαρακτήρα. Όπως γνωρίζουν όλοι οι μυστικιστές, ένα πολύ σημαντικό μέρος της απόκρυφης ιστορίας στο σύνολό της υπάρχει στα αρχεία των μυστικών αδελφοτήτων και είναι γενικά γνωστό σαν «Μυστική Παράδοση». Ένα μέρος αυτού του υλικού αποτελείται από γραφτά κείμενα, ενώ κάποιο άλλο έχει διαδοθεί προφορικά.

Το βιβλίο δεν πραγματεύεται τα μυστικά των μυστηρίων της Ατλαντίδας από συμβολική άποψη αλλά τα συνδέει με πραγματικά, πιθανά ή και απλά μυθικά γεγονότα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μη χρησιμοποιήσουμε αυτές τις πληροφορίες, ιδιαίτερα όταν πρόκειται να μελετήσουμε την απόκρυφη επιστήμη και ιστορία. Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι θεμιτό εφόσον δεν υπερβαίνει ορισμένα όρια. Δε θα διστάσω να εξετάσω εξονυχιστικά και με σεβασμό αυτήν την πηγή όπως εξετάστηκαν οι Γραφές και άλλα παραδοσιακά κείμενα από τους πλέον αυστηρούς κριτικούς.

Το τμήμα που προέρχεται από τους πρώτους μεσαιωνικούς χρόνους επιδέχεται μια τέτοια κριτική. Επίσης τα αλεξανδρινά και αρχαιότερα κείμενα φαίνονται πιο ακριβή και γνήσια, αν και ένα μέρος τους υπάρχει σε μεταφράσεις. Κάποιο άλλο τμήμα είναι άχρηστο και ολότελα παράλογο.