ΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ. DION FORTUNE

Μετάφραση: Ηλίας Μάμαλης
Α' έκδοση: 1987
Β' έκδοση: 2008

Σάς παραθέτουμε μέρος από τον Πρόλογο:

Οταν το 1928 η Ντίον Φόρτσιουν έγραψε «Τα Εσωτερικά Τάγματα και το Έργο τους», δίκαια θεωρήθηκε σαν ένα από τα πλέον σημαντικά έργα. Επειδή ακριβώς η ίδια είχε θητέψει σε κάποια από τα σημαντικότερα Τάγματα και ήταν η ιδρύτρια μιας από τις σοβαρότερες εσωτερικές σχολές (Αδελφότητα του Εσωτερικού Φωτός) και κατά συνέπεια κατείχε μια εξέχουσα θέση στο χώρο του δυτικού αποκρυφισμού.

Σε μια εποχή όπου η ανάπτυξη διαφόρων ομάδων και κινήσεων βρισκόταν σε έξαρση, επιχειρεί να φέρει σε επαφή το πλατύτερο κοινό με έννοιες και καταστάσεις που θεωρούνταν απαγορευμένες για τους «αμύητους». Θεωρεί πως με την ανάπτυξη του πολιτιστικού επιπέδου της ανθρωπότητας διευρύνονται και οι πνευματικοί της ορίζοντες, με αποτέλεσμα να γίνονται ευκολότερα αποδεκτά πράγματα που παλιότερα αποτελούσαν μέρος της εσωτερικής διδασκαλίας. Όπως λέει χαρακτηριστικά: «…όσο το πεδίο της εξωτερικής επιστήμης διευρύνεται, τόσο στενεύουν οι ορίζοντες εκείνου της εσωτερικής επιστήμης…».

Επιδιώκοντας να μεταφέρει μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου τη διαχρονικότητα της εσωτερικής διδασκαλίας, ξετυλίγει το εσωτερικό νήμα που συνδέει τις πανάρχαιες μυστηριακές παραδόσεις με τη σημερινή πραγματικότητα και αναπτύσσει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα θεωρία σχετικά με την προέλευση όλων. Υποστηρίζει πως όλες οι εσωτερικές παραδόσεις που έφτασαν μέχρι τα χρόνια μας έχουν κοινή καταγωγή.

Σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και όταν πλέον ήταν σίγουρο πως θα καταστρεφόταν η Ατλαντίδα, τότε μετακινήθηκαν τρία κύρια ρεύματα προς την Ευρώπη και την Ασία, των οποίων οι Ιερείς εγκαθίδρυσαν τα Μυστήρια στους τόπους που εγκαταστάθηκαν. Πρόκειται για μια αληθινά τολμηρή άποψη, η οποία όμως δε στερείται ιστορικών θεμελίων. Ακόμα και σήμερα παραμένει ανεξήγητο το γεγονός ότι συναντάμε κοινά αρχαία σύμβολα μεταξύ πολιτισμών, οι οποίοι ήταν αδύνατο να είχαν έρθει ποτέ σε επαφή λόγω των τεραστίων αποστάσεων. Όπως για παράδειγμα, οι πυραμίδες στην Αίγυπτο και τη Ν. Αμερική ή ο λαβύρινθος στην Κρήτη και τη Β. Ευρώπη.

Ανεξάρτητα, όμως, από το αν ένας τέτοιος ισχυρισμός αληθεύει ή όχι, το γεγονός είναι πως η αποδοχή της ύπαρξης μιας κοινής καταγωγής όλων των μυστηριακών παραδόσεων ανοίγει το δρόμο της κατανόησης της εσωτερικής τους σύνδεσης και της ουσιαστικής ενότητάς τους. Στο πέρασμα των εποχών και ανάλογα με τη φυλετική ιδιοσυγκρασία αναπτύχθηκαν τα διάφορα συστήματα και οι μυστηριακές σχολές. Ο σκοπός είναι κοινός: η εσωτερική εξέλιξη της ανθρωπότητας και του πλανήτη. Μπορεί να αλλάζουν οι δευτερεύουσες διδασκαλίες και οι μέθοδοι, αλλά στην ουσία τους είναι το ίδιο πράγμα. Μια τέτοιου είδους κατανόηση θα ενώσει όλους τους εσωτεριστές, όπου κι αν ανήκουν, και θα απορρίψει κάθε αίσθημα χωριστικότητας. Πολλοί ένθερμοι σπουδαστές εσωτερικών σχολών θα πάψουν να θεωρούν όλες τις υπόλοιπες ως κατώτερες, και μια εσωτερική αντίληψη σύνδεσης θα αναδυθεί.

Ίσως είναι καιρός να αποδεχθούμε ότι η εσωτερική παράδοση είναι μία και πως δεν υπάρχουν καλύτερες ή χειρότερες μέθοδοι εσωτερικής ανάπτυξης. Σημασία έχουν οι προθέσεις και τα ιδανικά των ανθρώπων που τις εφαρμόζουν. Και ας θυμόμαστε πως οι εσωτερικές διδασκαλίες αναφέρουν ότι οι ανθρώπινες προθέσεις και τα ιδανικά έπαιξαν τον πρωταρχικό ρόλο στην καταστροφή της Ατλαντίδας…