Εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Ο Νόμος του Ακτινοβόλου Αστέρος. Εισαγωγή στη Θεοσοφική και Θεουργική Δοξασία τής Καμπαλά, απο τον Δημήτριο Πολυχρόνη Η Καμπαλά είναι η εσωτερική εβραϊκή παράδοσις. Η λέξις προέρχεται από την ρίζα QBL (Κιμπέλ) η οποία...

Εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Ο Νόμος του Ακτινοβόλου Αστέρος. Εισαγωγή στη Θεοσοφική και Θεουργική Δοξασία τής Καμπαλά, απο τον Δημήτριο Πολυχρόνη

Η Καμπαλά είναι η εσωτερική εβραϊκή παράδοσις. Η λέξις προέρχεται από την ρίζα QBL (Κιμπέλ) η οποία σημαίνει “δέχομαι”. “Καμπαλά” λοιπόν σημαίνει την εσωτερική παράδοσι και μάλιστα εκείνην, η οποία μεταδίδεται προφορικώς από τον διδάσκαλο στον μαθητή.

Η Δοξασία τής Καμπαλά αποτελεί μία διδασκαλία η οποία σκοπόν έχει να βοηθήση τον άνθρωπο να εκπληρωθή ως ον και να πραγματοποιήση τον σκοπό τής υπάρξεώς του. Προς τούτο, αναπτύσσεται σε δύο μεγάλα κεφάλαια, τα οποία ονομάζονται Έργο Μπερεσίτ και Έργο Μερκαβά [Beresit σημαίνει “εν αρχή”: με αυτή τη φράσι, ως γνωστόν, αρχίζει το Βιβλίο τής Γενέσεως. Merkava σημαίνει “άρμα”.] Το πρώτο αφορά στη γνώσι τής Δημιουργίας και τις εφαρμογές που προκύπτουν απ' αυτήν. Το δεύτερο περιλαμβάνει Διδασκαλίες περί τού Θεού και περί των Θείων Ενεργειών.

Η Καμπαλιστική Δοξασία έχει φθάσει μέχρι την εποχή μας μέσω δύο κυρίως οδών:

Το Τάγμα Golden Dawn τής Αγγλίας (Mcgregor Mathers, Dion Fortune, Arthur Waite, William Westcott κι ο ακατονόμαστος Alistair Crowley), τα έργα των οποίων σε καμμία περίπτωσι δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι εκφράζουν το αυθεντικό πνεύμα τής Καμπαλά.

Τον Μαρτινιστικό κύκλο των Papus, Eliphas Levi, Stanislas de Guaita κ.α, οι οποίοι – αν και ορθότεροι από τους προηγουμένους – εν τούτοις δεν έχουν αποφύγει παγίδες, υπεραπλουστεύσεις και λάθη [Μαρτινισμός: Φιλοσοφική και Μυητική κίνησις την οποία εγκαθίδρυσε ο Λουί Κλωντ ντε Σαιντ Μαρτέν (1743-1803), ο επονομαζόμενος “Άγνωστος Φιλόσοφος”.]

Η οφθαλμοφανέστερη διαφορά που θα παρατηρήση ο αναγνώστης, συγκρίνοντας τα έργα των προαναφερθέντων αφ' ενός και των παλαιών Καμπαλιστών αφ' ετέρου, έγκειται – κατά τη γνώμη μας- σ' ένα πολύ ουσιαστικό σημείο, το οποίο χαρακτηρίζει το “πνεύμα” τής όλης προσεγγίσεως: και τούτο είναι η ευσέβεια. Οι προαναφερθέντες κύκλοι ομιλούν περί τού Θεού σαν...καθηγητές ανατομίας. Ο λόγος τους φανερώνει μία προσέγγισι ψυχρή, διανοητική. Απουσιάζει εκείνη η θέρμη την οποία προσφέρει το βίωμα.

Από την άλλη, οι παλαιοί Καμπαλιστές –όπως οι Ρώυχλιν, Κούνρατ κ.ά.- φαίνεται σαφώς ότι βασίζονται επί τού αιωνίου αξιώματος: “Φόβος Θεού απαρχή Σοφίας”, δηλαδή ότι θεμελιώνουν την πνευματική εξέλιξι τού ανθρώπου επί τού Σεβασμού προς τον Θεό, επί τής Ευσεβείας, της αρετής των Ισείμ.

Ο μελετητής τής Καμπαλά λοιπόν σήμερα είναι αναγκασμένος ν' ανατρέξη στις “πηγές”. Γι' αυτό θεωρούμε απαραίτητο να αναφέρωμε λίγα ιστορικά στοιχεία, ούτως ώστε να δυνηθή ο αναγνώστης ν' αξιολογήση ο ίδιος τις δύο “πηγές” από τις οποίες κυρίως αντλούμε τα στοιχεία πού παρουσιάζουμε.

Θα πρέπη κατ' αρχάς να διευκρινίσωμε ότι, ιστορικώς, εμφανίζονται δύο κύρια ρεύματα τής Καμπαλά: Aφ' ενός το αμιγώς Εβραϊκό και αφ' ετέρου το Χριστιανικό. Τούτο το δεύτερο είναι που μας αφορά.

Γύρω στο 1480, λίγο πριν τον διωγμό των Εβραίων από την Ισπανία, ένας Χριστιανός, ο Ιωάννης Πίκο, Κόμης ντε λα Μιράντολα (1463-1494), εισήγαγε στην Καμπαλά το Χριστικό στοιχείο και την κατέστησε Χριστοκεντρική.

Μαθητής του ήταν –μεταξύ άλλων– ο Ιωάννης Ρώυχλιν ή Καπνίων (1455-1522), ο γνωστός φιλόλογος και Ουμανιστής, τού οποίου το έργο “Περί τής Καμπαλιστικής Τέχνης” (De Arte Cabalistica-1517) υπήρξε η πρώτη συστηματική έκθεσις της Καμπαλιστικής Δοξασίας στην ιστορία τής ανθρωπότητος.

Έναν περίπου αιώνα αργότερα, ο ιατρός Ερρίκος Κούνρατ από την Λειψία (c. 1560-1605) συγγράφει το περίφημο “Αμφιθέατρο τής Αιώνιας Σοφίας” (Amphitheatrum Sapientiae Aeternae – 1602). Οι Εμβληματικές Εικόνες τού βιβλίου αυτού αποτελούν μέχρι τις ημέρες μας αντικείμενο μελέτης και διαλογισμού επί θεμάτων Καμπαλιστικών κι Ερμητικών.

Το ανά χείρας βιβλίο προσεγγίζει τα Μυστήρια τής Μερκαβά. Βασίζεται κατ' εξοχήν στο Καμπαλιστικό Έμβλημα τού Ερρίκου Κούνρατ, τού οποίου αποτελεί ερμηνευτικό μας σχόλιο. Περαιτέρω τεκμηρίωσις –όπου θεωρήθηκε απαραίτητη– έχει ληφθή από το κείμενο τού Αμφιθεάτρου τού Κούνρατ καθώς επίσης από το “Περί της Καμπαλιστικής Τέχνης” τού Ρώυχλιν.

Στο πρώτο μέρος του παρόντος βιβλίου, λοιπόν, διερευνούμε την Θεοσοφική Δοξασία του Ροδοσταύρου Ερρίκου Κούνρατ: δηλαδή το πώς εκδιπλώνεται ο Θεός, πως ενεργεί και πως εισδύει στους Δημιουργημένους Κόσμους, τον Πνευματικό και τον Υλικό.

Στο δεύτερο μέρος αποπειρώμεθα να ανασυγκροτήσωμε μία μέθοδο πρακτικής εφαρμογής, αντλώντας στοιχεία από τις προαναφερθείσες πηγές.

Περιεχόμενα:

Εισαγωγή: Περί της Καμπαλά · ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Η Θεωρία · 1. Το Έμβλημα. 2. Το Καμπαλιστικό Έμβλημα του Ερρίκου Κούνρατ: Μεταγραφή του Εμβλήματος. 3. Τοπογραφία του Εμβλήματος. 4. Άιν Σώφ: Ο Άγνωστος Θεός. 5. Τετρακτύς: To Θείο Τετραγράμματον. 6. Το Δένδρο της Ζωής. 7. Ο Ακτινοβόλος Αστήρ. 8. Το Παν. 9. Μία Αναλογία. 10. Η Ανοικοδόμησις του Πνευματικού Ναού. 11. Εμετ: Η Αλήθεια. 12. Οι Θείοι Λειτουργοί. · ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Η Πρακτική · 1. Το Θεουργικό Έμβλημα. 2. Θεουργία. 3. Εν Πνεύματι και Αληθεία. 4. Λόγος. 5. Η Επίκλησις του Θεού. · Επίλογος. · Βιβλιογραφία.