Η τάση του ανθρώπου να επικοινωνήσει με τον αόρατο εαυτό του, παρουσιάζει τα φαινόμενα του πνευματισμού τα οποία κλιμακώνονται από απλές ενδείξεις απόκρυφων και προσωπικών εμπειριών, σε επιδιώξεις αποδείξεων των μεταφυσικών δεδομένων …

Επιμέλεια: Αθηνά Κατσαρού, φιλόλογος

Η τάση του ανθρώπου να επικοινωνήσει με τον αόρατο εαυτό του, παρουσιάζει τα φαινόμενα του πνευματισμού τα οποία κλιμακώνονται από απλές ενδείξεις απόκρυφων και προσωπικών εμπειριών, σε επιδιώξεις αποδείξεων των μεταφυσικών δεδομένων...

“Οι ψυχιστικές εμπειρίες, όταν γίνονται αποδεκτές χωρίς διάκριση, οδηγούν στην εξαπάτηση των άλλων, εφόσον το ίδιο το διάμεσο αυταπατάται...” Ε.Π.Μπλαβάτσκυ

Έργο της Θεοσοφίας είναι να ενημερώνει με εσωτερικές πληροφορίες τον υπό εξέλιξη άνθρωπο, έτσι ώστε να του παρέχει την ευκαιρία για ορθές γνώσεις και σωστές επιλογές. Με αυτό τον τρόπο, αποφεύγονται δοκιμασίες και απογοητεύσεις που προέρχονται από την άγνοια καθώς και την κακή χρήση της ατομικής βούλησης.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: Πρόλογος. Ο Πνευματισμός. Η Ιστορία του Πνευματισμού. Η Πνευματιστική Παράδοση. Οι Θεουργοί. Πνευματιστικά Φαινόμενα. Τα διάμεσα. Θεοσοφία και Πνευματισμός. Η θέση της ΕΠΜ προς τον Πνευματισμό.

Σάς παραθέτουμε κάποια αποσπάσματα:

... Η ιστορία του σύγχρονου Πνευματισμού αρχίζει το 1848 από τη Νέα Υόρκη όπου στην πόλη Hydesville εμφανίζεται ένα περίεργο μεταφυσικό φαινόμενο. Στη φάρμα της οικογένειας Φοξ ακούγονται περίεργα κτυπήματα τα οποία δεν προέρχονται από φυσικές αιτίες αιτίες. Οι φήμες έλεγαν, ότι οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες είχαν εγκαταλείψει το σπίτι εξαιτίας αυτών των θορύβων. Όταν οι θόρυβοι γίνονται συνεχείς και επίμονοι, τα δύο μικρά κορίτσια της οικογένειας σκέφτονται να ανταποκριθούν με έναν κώδικα παρόμοιων κτυπημάτων μέσω των οποίων καταφέρνουν τελικά να ερμηνεύσουν τα μηνύματα που τους στέλνει η αόρατη ύπαρξη. Αποκαλύπτεται ότι ο αόρατος επισκέπτης ήταν ένας πλανόδιος έμπορος ο οποίος είχε δολοφονηθεί και είχε θαφτεί στο υπόγειο του σπιτιού. Προσπαθώντας μέσω των περίεργων κτυπημάτων να επικοινωνήσει με τους ζωντανούς ζητεί την αποκατάσταση της δικαιοσύνης αλλά και την κανονική ταφή του. Το απόκρυφο γεγονός αποδείχτηκε αληθινό, όταν η έρευνα αποκάλυψε το σκελετό του δολοφονημένου. Οι ανακαλύψεις δε αυτές ανακοινώθηκαν από τον τύπο, από το BOSTON JOURNAL, αρκετά χρόνια αργότερα στις 23 Νοεμβρίου 1904.

Το γεγονός αυτό θεωρείται από τους πνευματιστές το γενέθλιο της Νέας Αποκάλυψης. Από τις ημέρες εκείνες το πνευματιστικό κίνημα αναθάλλει ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Δέκα χιλιάδες διάμεσα και τρία εκατομμύρια πιστοί ασχολούνται με πνευματιστικές επικοινωνίες. Δεκάδες επαφές με το αόρατο στη διάρκεια των οποίων οι νεκροί και τα πνεύματα του αστρικού πεδίου επικοινωνούν μέσω των διάμεσων με τον φυσικό κόσμο και δίνουν πληροφορίες για το αόρατο, συμβουλεύουν τους ζωντανούς συγγενείς τους και δίνουν ακόμη και κατευθύνσεις για αποκαλύψεις κρυμμένων θησαυρών. Μαντείες για το άμεσο μέλλον και προφητείες για το απώτερο, τροφοδοτούν την πείνα της πρόγνωσης και της κινδυνολογίας. Διάμεσα αυτόματης γραφής, αυτόματης ζωγραφικής και μουσικής, παρουσιάζουν πολυσέλιδα κείμενα, στα οποία αδυνατεί κανείς να διακρίνει τη φωνή από το υπερπέραν από εκείνη τη φωνή που πηγάζει από το υποσυνείδητο του διαμέσου.

Στα φαινόμενα της πνευματιστικής επικοινωνίας προστίθενται υλοποιήσεις θορύβων και μικρών αντικειμένων, καθώς και σωματικών οργάνων, των οποίων τα εκμαγεία φυλάγονται σε σύγχρονα μουσεία. Σύγχρονοι επιστήμονες αποφασίζουν να ασχοληθούν σοβαρά με την έρευνα των πνευματιστικών φαινομένων –ιδίως των υλοποιήσεων– και να αποφανθούν αν τα φαινόμενα έχουν σοβαρότητα ή πρόκειται για απάτη.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες σχηματίζεται μία ομάδα επιστημόνων υπό την αιγίδα του Ουΐλλιαμ Κρουκς – χημικού, εφευρέτη του στοιχείου θαλλίου, του ραδιόμετρου, του σπινθηροσκοπίου και του “σωλήνα Κρουκς”. Στην ομάδα του συμμετέχουν ο αστρονόμος Καμίλ Φλαμαριόν, ο καθηγητής της ιατρικής Σαρλ Ρισέ, ο εγκληματολόγος Σεζάρ Λομπρόζο και ο Πέτρος και η Μαρία Κιουρί. Παράλληλα σχηματίζεται στη Γαλλία το “Διεθνές Μεταψυχικό Ινστιτούτο” και στην Αγγλία η “Κοινωνία για Ψυχική Έρευνα”. Ο δε προφήτης του σύγχρονου Πνευματισμού, ο Αλάν Καρντέκ, με το έργο του “Το βιβλίο των Πνευμάτων” θέτει τις αρχές της ηθικής πάνω στις οποίες το διάμεσο οφείλει να θεμελιώνει τις πνευματιστικές του δράσεις.

Η ομάδα των ερευνητών ασχολήθηκε περισσότερο με τα φαινόμενα των υλοποιήσεων, τα οποία θεωρούνται οι πλέον αξιόλογες αποδείξεις, εφόσον εμφανίζουν κάτι που παρατηρείται και εξετάζεται από μηχανικά μέσα. Η έρευνα διαπιστώνει, ότι πράγματι από το σώμα του διαμέσου εκβάλλεται ένα κολλώδες αιθερικό υλικό που ονομάζεται πλέον εκτόπλασμα, αντιπροσωπεύει το βάρος που χάνει το διάμεσο κατά τη διάρκεια της υλοποίησης, το οποίο όμως επιστρέφει στο σώμα του διάμεσου μετά το τέλος του πειράματος. Διαπιστώνεται επίσης ότι το εκτοπλασματικό υλικό έχει ιδιότητες που μπορούν να παρουσιάσουν οχήματα ζωής. Επιπλέον, και αυτό είναι και το πλέον ουσιαστικό, το διάμεσο εκφράζει μέσω όλων των φαινομένων που παρουσιάζει –είτε είναι υλοποιήσεις είτε νεκρομαντεία είτε επικοινωνίες με τα αόρατα όντα– τη νοητική και συναισθηματική συνισταμένη του εαυτού του σε συνάρτηση με εκείνη των παρόντων.

Αυτή η κοινή διαπίστωση η οποία και καθορίζει τη φερεγγυότητα των λεγόμενων καθώς και των δρώμενων του διάμεσου, γίνεται η αιτία να αναχαιτιστεί η πνευματιστική θέση περί του αλάνθαστου της επικοινωνίας με το αόρατο. Το γεγονός δε αυτό γίνεται και η αφορμή, ώστε οι επιστήμονες, οι ορθολογιστές καθώς και οι ορθόδοξοι μεταφυσικοί να κρατήσουν αποστάσεις από τα πνευματιστικά φαινόμενα, εφόσον εκείνο που τα συγκεκριμένα φαινόμενα επεδίωκαν, δηλαδή την απόδειξη της ύπαρξης του αόρατου καθώς και της τέλειας επικοινωνίας μαζί του, βρισκόταν τελικά υπό αμφισβήτηση. Τα θέματα που τέθηκαν υπό έρευνα, ήταν τα εξής: α) αν υφίσταται αόρατος κόσμος β) αν μπορεί να υπάρχει επικοινωνία με το αόρατο και γ) κατά πόσο αυτή η επικοινωνία μπορεί να είναι ακριβείας και να αποδίδει αλήθειες.

Αυτά σε σχέση με τους επιστήμονες και τους ορθολογιστές. Το θέμα όμως, που προέκυψε για τους ορθόδοξους μεταφυσικούς, δεν είναι η ανυπαρξία του αόρατου αλλά η δομή που θα πρέπει να διαθέτει ένα διάμεσο, ώστε να μπορεί να επικοινωνεί με το αόρατο, χωρίς να διαστρεβλώνεται η πληροφορία που συλλαμβάνεται και μεταφέρεται από το υπερπέραν στο φυσικό πεδίο. Σε αυτό δε το επιχείρημα στηριζόμενη, η ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρίας, η Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, διαχώρισε τη θέση της από τον σύγχρονο Πνευματισμό.

Η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ, ενώ στην αρχή της μεταφυσικής δράσης της ασχολήθηκε με τα πνευματιστικά φαινόμενα, τα διερεύνησε και πιθανώς τα στήριξε ως φαινόμενα προς έρευνα αλλά και προς απόδειξη του μεταφυσικού χώρου, στη συνέχεια κράτησε αποστάσεις και από τα πνευματιστικά διάμεσα και από τα φαινόμενά τους. Η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ θεωρείται ως ένα από τα πιο μεγάλα διάμεσα της ανθρωπότητας, ίσως και το μέγιστο. Αυτό σημαίνει, ότι αυτή η γυναίκα διέθετε το χάρισμα να προσλαμβάνει τις δρώσες εσωτερικές αιτίες και να τις μεταφέρει στο πεδίο του αισθητού χωρίς να τις παραποιεί από τις πινελιές των φορέων της προσωπικότητάς της. Για τον λόγο αυτό, η Πνευματική Ιεραρχία την επέλεξε να γίνει η εστία αναμετάδοσης της σύγχρονης εσωτερικής κοσμοθεωρίας, την οποία και ονόμασε Θεοσοφία. Όμως, ας εξετάσουμε σύντομα, τι είναι το διάμεσο καθώς και τους λόγους που κάνουν ένα διάμεσο ικανό ή ανίκανο να εκφράζει τους πραγματικούς σκοπούς της διαμεσότητας.

***Το βιβλίο αυτό είχε εκδοθεί από το Κέντρο Μεταφυσικής Ενημέρωσης το 1996***

Αυτό το βιβλίο υπάρχει και με ελαφρές φθορές - γρατζουνιές στο εξώφυλλο ή στο οπισθόφυλλο ή κάποιες σελίδες είναι τσαλακωμένες οι οποίες όμως διαβάζονται κανονικά. Εάν δεν σάς ενοχλεί με αυτά τα ελαττώματα, πατήστε εδώ και θα γίνει ανακατεύθυνση στο ίδιο βιβλίο στην κατηγορία ''Ταλαιπωρημένα'' των εκδόσεων Τετρακτύς με έκπτωση περίπου 35% ###