Περίληψη :
Ακαδημαϊκοί υποστήριξαν ότι, κατά τον 17ο και τον 18ο αιώνα, ο «θρίαμβος» της σύγχρονης επιστήμης και του ορθολογισμού έθεσε τέλος στο Ερμητικό παρελθόν. Δεν είχαν όμως δίκαιο. Απεδείχθη ότι η εσωτερική παράδοση, βασισμένη στην Ερμητική Αναγέννηση, όχι μόνον επιβίωσε αλλά ήκμασε κατά τη διάρκεια των αιώνων αυτών, αποσκοπώντας στην αναζήτηση του Φωτός διά της Αιώνιας Σοφίας. Κύριος εκπρόσωπος της παράδοσης αυτής υπήρξε ο Ιάκωβος Μπαίμε και η θεοσοφική του προσέγγιση. Οι διδασκαλίες του θα επηρεάσουν θεολόγους, φιλοσόφους και μυστικιστές, μεταξύ των οποίων και τον Λουί – Κλωντ ντε Σαιν Μαρτέν. Θα ακολουθήσουν πλείστα εσωτερικά κινήματα βασισμένα στην Καββάλα, τη Χριστιανική Θεοσοφία, τη Ροδοσταυρική θεώρηση, ιδίως δε τον Ιλλουμινισμό, ο οποίος θα αντιταχθεί στο διαφωτιστικό ρεύμα και τον υλισμό των Εγκυκλοπαιδιστών, τα δε πνευματικά τους τέκνα, πρωτίστως ο Μαρτινισμός και ο Ελευθεροτεκτονισμός, θα συμβάλουν στη θεμελίωση της δυτικής εσωτερικής προσέγγισης, αλλά και της σύγχρονης εσωτερικής πνευματικότητας.